Betoverde laguna
Zondag wasdag: na de vrouwen, Gitane en Pepijn was het aan ons om ons eens goed te wassen. Toen we net klaar waren zag Arno een heel raar groot fluo groen (eerder blauw) licht. Maar voor we dat vertelden deden we eerst kleren aan , nu mocht de rest komen kijken. Nu was het Arthur’s wasbeurt. Toen hij om zeep vroeg kwamen er van overal superveel van die grote lichtgevende dinges. Echt mooi. We weten niet zo goed wat het was, want het zag er toch wel heel anders en veel groter uit dan het lichtgevend plankton dat we kennen van Panama. Maar we lagen op dat moment wel redelijk dicht bij de ‘laguna encantada’, de betoverde laguna. Dat is tegelijkertijd een broedplaats en natuurreservaat voor vogels. S’nachts zou het water er betoverd zijn. Dus waarschijnlijk werden de tovervlokjes door de sterke wind naar onze boot toe geblazen.
De week rond de nieuwe boot…
Om onze 4e week in Colombia te beschrijven moeten we wat terugspoelen naar de verloren dingy…
Aangezien we geen vervoersmiddel meer hadden waarmee we met meer dan 3 en met de motor aan land kunnen geraken, moesten mama en Arthur naar een andere boot op zoek. Dat deden ze al direct de dag na het verlies van de dinghy. Ze zochten rond in Rincon del Mar, dat een paar guesthouses heeft en een heleboel vissers. Wie weet konden ze wel een 2e hands bootje overkopen. Ze zagen echter maar 1 dingy, die wel stevig was, want gemaakt uit zwaar plastiek, maar die was te groot en te zwaar. Overal op het strand zagen ze lokale vissersboten liggen, en de meeste waren gemaakt uit fiberglass. Ze namen de maten van verschillende modellen en begonnen na te denken over de mogelijkheden.
Al dat gemeet en gevraag trok natuurlijk de aandacht dus brachten de lokale mensen ze naar een lieve bootmaker. Zijn naam was Francisco, maar iedereen noemt hem Pacho. Op zijn werf, waar niet enkel een 4-tal boten in verschillende fasen van opbouw of herstel stonden, woonden tevens 3 varkens en een hoop kakelende kippen. Pacho zag het wel zitten om zo’n lokale boot voor ons te maken. Het is eigenlijk zoals een gefiberglaste kano. Hij moest wel het model aanpassen en de achterste tip vervangen door een breed achterstuk, om de motor op te steken. Het zou 5 werkdagen duren om de kano van nul te maken. Na de bestelling gemaakt te hebben vertrokken we naar Baru en de Rosario eilanden (vorige week).
De nieuwe boot zou maandag klaar zijn, maar dat liep wat vertraging op want er waren een paar feestdagen tussen. Pacho had ons gebeld om te verwittigen, dus we bleven lekker wat langer in de Rosario eilanden. Woensdag was het dan zover. Na de belevenissen van de vroege ochtend ( zie lager) konden we de boot gaan inspecteren. Mama en Arthur kayakten naar land en regelden alles. Na lunch vertrokken mama, Arthur en Pepijn om de kano (nieuwe dingy). Ze keerden terug met mama in de lucht kayak en Pepijn en Arthur met de mooie gloednieuwe kano met een mooie appelblauwzeegroene streep.
Maar de kayak heeft een probleem. Hij is nogal wankelig. Hij is totaal niet stabiel als je geen Colombiaanse visserman bent of als je er op het water de motor wil inzetten of als je met een paar mensen tegelijk erin wil. We gaan een soort van outriggers (extra pontons ) maken. Eens we de kano aan boord hadden, zetten we zeil voor Isla Grande.
Aan Isla Grande begonnen we dan te experimenteren met de kano en we maakten een probeer-prototype voor de zijpontonnen door 2 fenders aan ons sterkste roeispaan vast te plakken met tape. Yoren was assistent voor Arthur. Even liep alles goed, maar toen kwamen de fenders los en werden Pepijn en Arno met de kayak uitgestuurd om te gaan helpen. De motor belandde niet in het water, de kano kantelde niet, niemand deed zich pijn. De test was geslaagd. Nu enkel nog de juiste materialen kopen!
Eindelijk kunnen we daar aan beginnen, we hebben zondag in Cartagena alles gekocht om de outriggers te maken. Deze week draaide eigenlijk een beetje rond de ( kleine) boot.
We hebben ook wat zitten zoeken naar de beste manier om de kano op te lichten. De eerste keer gebruikten we de mainsail boom en hielpen we allemaal mee. Dat was wat omslachtig, uiteindelijk moeten enkel Arthur, mama en Gitane het kunnen met zijn drietjes. De volgende keer gebruikten we de whiskerpole en wat extra katrollen om de kano vooraan op de boot te zetten. En die methode werkt best.
Meeste van de tijd dat Arthur en mama vanalles aan het regelen waren mochten wij snorkelen, spelen in het water rond de boot of op strand, of deden we gezelschapspelletjes. We wandelden ook naar Cocotera en klommen hoog in de boom om junglesweets te plukken. Dat zijn zoetzure kleine fruitjes die groeien aan trossen en die de lokale mensen eten.
Ochtendstormen in Isla Grande en Rincon
Wanneer iedereen nog in diepe slaap was, met uitzondering van Arthur die even ging buiten kijken, dreef een gigantische storm over ons hoofd. Daarbij kwamen regen en rukwinden. De wind brulde, de bliksem kwam steeds dichter, en de donder deed Exodus daveren. De storm zat vlak boven ons, dus we konden het alleen maar uitzitten. De volwassenen werden buiten geroepen want we lagen op een nieuw plekje aan Isla Grande, dichterbij de pier om makkelijk aan land te geraken met slechts 1 kayak voor 7 mensen, en ook vlakbij een koraalrif. De hevige wind had ons anker even losgerukt en was Exodus razendsnel aan het meenemen. We zijn uiteindelijk 100 meter verschoven. Dus besloten we het anker te lichten en ons terug in veiligheid te leggen.
Dit was echter niet de enigste keer, in Rincon Del Mar was Arthur weer eens voor 5u wakker geworden. En daar was nog zo’n storm dus besloten we direct anker te lichten en zeilden we rond de bliksemstorm. Een dik uur later was de storm gepasseerd en konden we terug naar de ankerplek.
En deze week is dat noooooog eens gebeurd maar toen was het te laat… Dus zaten we hem in volle spanning, met bliksem rondom ons, uit. We kregen er wel een mooie zonsopgang voor in de plaats. Met geen wolkje meer aan de lucht!
Cartagena
Zaterdag was het dan tijd om terug te keren naar Cartagena. Anne en Pepijn stappen daar even af om het vasteland te gaan verkennen. Wij slaan terug een hoop voorraad in zodat we de rest van de tijd nog wat kunnen genieten van de Rosario eilanden.