Van Porto Santo zeilden we 32 zeemijl naar Machico (Madeira). Opeens hoorden we Arthur’s vishengel purren, superhard. Dat moet een tuna zijn! Maar de tuna trok zichzelf los want er zat maar één haak in het lokaas. Duidelijk was de tonijn te sterk en zou een driehaak beter werken. Maar we gaven niet op. We gooiden even later terug de lijn uit. Het duurde niet lang of de wind werd superhevig en op hetzelfde moment hadden we beet! Een dorado! De laatste mijlen gingen supersnel door windstoten tussen de eilanden. Madeira zag er groot en groen uit vanop de zee.
Onze eerste stopplaats op Madeira-eiland was Machico. Dit is een klein stadje nabij de Cristiano Ronaldo luchthaven. We vonden een veilige ankerplaats in de baai. Het was wel nogal schommelig door de wind. Er was een klein strandje net buiten de yachthaven, waarvoor ze het zand speciaal geïmporteerd hebben uit Oost-Africa. In Madeira zijn maar een paar zandstranden, allemaal met geïmporteerd zand. De rest is lavasteen of keien. Het zandstrandje was altijd druk bevolkt. Het was wel heel goed beschut (zodat het zand niet kan wegblazen) en er was een platform waar je naartoe kon zwemmen en van af springen. Voor het stadje moesten we even stappen. Er waren veel kleine straatjes. De daken waren versierd met kleien hoofdjes op huizen. De voetpaden waren vaak bezet met keitjes of gebroken tegels. Alles pastte bij elkaar. Er was ook een kleine burcht die helemaal lichtgeel geschilderd was, en een grote kerk. Heel gezellig.
S’Ochtends vroeg gingen we mee spearfishing met Arthur. Wij snorkelden rond een rotsig uitsteeksel en zagen visjes, een kleine morene, zeeslakken op de rotsen, en een grote school vissen die als het zonlicht op hen scheen veranderden in een zilveren massa. Arthur schoot een barracuda. Toen we terug op de dinghy kropen was de motor opeens defect. We moesten met dinghy en al terug zwemmen naar de zeilboot. Het was even lastig maar we zetten door. Arno zwom gelijk in een trance en vond het helemaal niet erg. Yoren werd wel een beetje moe maar toen was hij al bijna aan de boot.
Na even uitrusten gingen we allen samen inkopen doen. En keerden we gepakt en gezakt terug naar naar de boot. Na een beetje uitrusten en wat schoolwerk mochten we van de boeg springen met Thilo’s GoPro. Arno had soms problemen om zijn masker op zijn gezicht te houden. Vasthouden is de boodschap.
Van de barracuda maakte Arthur sushimi. Dat zijn fijne reepjes rauwe vis, die je samen met een beetje gember door de sojasaus en wasabi sleept. Heerlijk! En nog beter als je er geen wasabi bij doet. Om de perfecte dag af te ronden was er een pizza night!!!!!!
Ontwaken de volgende dag was iets minder. We merkten dat de kayak kwijt was. Hij werd niet goed vastgelegd en werd door de sterke wind gedurende de nacht naar de wijde oceaan geblazen.