Het nieuwe jaar in met een knal

De maandag van de tweede week begon al goed, we hadden een outboard te repareren! De tender moest aan boord gelicht worden om de outboard ervan te halen. Terwijl Yoren Arthur meehielp met uitkuisen van de carburator enzovoort, poetsten Arno, Gitane en mama de onderkant van de tender. Uiteindelijk is het gelukt om de motor aan de praat te krijgen. Arthur monteerde de outboard op de tender en we hijsten de tender terug in het water.

Maar verder liep er nog eens iets mis, Arthur zag s’nachts lichtjes aan bij de splitcharger die niet aan moeten zijn. Toen we de motor (van de grote boot) wouden starten om te zien wat het probleem is, lukte dat maar kwam er een rare geur uit. Dus hebben we de motor stilgelegd en geroken maar konden niet bepalen waar het vandaan kwam. Dus moest de motor weer eens aan om de oorzaak te vinden. Het lag aan de alternator, een onderdeel van de motor dat de energie van de motor omzet naar elektrische energie, dus haalden we die er uit en zochten waar het probleem zat. Mama en Arthur deden een hele revisie van de alternator, poetsten elk klein stukje en blaasden het hele ding nog eens proper met perslucht. Hij zag er bijna spiksplinternieuw uit, dus werd opnieuw gemonteerd, maar helaas schijn bedriegt… Het probleem was niet verholpen… De alternator had de pijp aan maarten gegeven…

Het slechte nieuws was dan dat we wat betreft energieverbruik compleet afhangen van de zonnepanelen en de windgenerator. De eerste week was er veel regen, dus veel wolken en weinig zon, en lieten we de motor een aantal keer lopen om de batterijen bij te vullen. Dat konden we nu niet meer doen! De grootste verbruiker is de vriezer, dus die moest meteen af. We konden de vriezer gebruiken als koelkast op dagen met veel zon of wind. We moesten ook opletten met ons electriciteit verbruik, zodat de batterijen niet leeggetrokken worden. Dus ook geen electrische ankerwinch!

Raad eens wie weer het anker mag ophalen?

 

Zelfgemaakt vuurwerk met nieuwjaar

Maar goed, dit kon de verdere pret niet bederven. We waren uitgenodigd om nieuwjaar met de Ketchy Shuby’s te vieren. Op het Red Frog Beach was een groot kampvuur gepland, dus dat leek wel leuk.

We zeilden naar de ankerplek tussen de mangroves, nabij Red Frog marina. Het was een stralende dag. Eindelijk!

 

We ontdekten ook een nieuwe sport: Dinghysurfen. We waren rustig aan het tekenen en mama en Arthur gingen naar Ketchy Shuby om de nieuwjaar plannen te bespreken. Ze kwamen al snel terug en zeiden dat we moesten ons zwemkleren aan doen en mochten dinghysurfen. Wij dachten “hunk!! Dinghysurfen, wat is dat dat?” Wel, daar kwamen we snel achter. Dat is achter een dinghy met een surplank surfen en je moet een touw vast houden die aan de dinghy vast zit. Hans en Ryan kwamen ons een voor een ophalen. Ryan toonde voor hoe het moest en Hans gaf uitleg.

 

Bij Arno lukte het eerst niet met de kleine surfplank dus ging Hans een grote halen. Algouw ging het en stond hij recht.

 

Yoren had het gevoel dat het bij hem minder vlot ging en dat de valpartijen erger leken dan ze waren, maar na wat sukkelen is het hem ook gelukt. En zo leerden we een nieuwe sport aan.

 

 

Nadat we elk een paar keer een toertje rechtop staand op t surfbord konden doen, was het tijd om ons klaar te maken voor het strand. Daarvoor moet je dus eerst naar de dinghy dock van de marina. Mama, Arthur, Gitane, Ryan en Thea in de tender, en wij met de kayak. Dan volg je het geplaveid pad tot de andere kant van het eiland, waar Red Frog beach is. Het pad loopt door de junglestukjes van Red Frog marina resort, wat grenst aan Bastimentos National Park. We stopten een paar keer om naar plantjes, beestjes, vogels te kijken. Thea en Gitane speelden met de varens, als je de blaadjes streelt dan krult het helemaal op. We zochten naar red frogs (maar weten nu hoe miniscuul die zijn dus hadden weinig hoop) en luiaards, maar zagen er geen. Wel rare insecten, havikken, gieren, en een colibri.

 

Aangekomen op het strand vonden we een plekje, niet zo ver van de grote brandstapel. De namiddag kabbelde zachtjes voort. We speelden op t strand en in de golven met Ryan’s bodyboard en met ons balletje.

 

Thea en Gitane maakten fairy houses op de stenen en speelden mermaid. Ze ontdekten op angstaanjagende manier hoe sterk de stroming in de hoek van de baai was.

 

Terwijl de volwassenen aan het praten waren, stormde Lacey ineens keisnel richting zee, op de voet gevolgd door Arthur. Thea en Gitane waren met hun zwemplankjes in de stroomversnelling terecht gekomen en geraakten niet terug naar het strand. Elke volwassene grabbelde een kind en zorgde ervoor dat ze niet een eind ver de zee in gezogen werden. Wij kregen dan ook uitleg van Arthur over de boven en onderstroom in de baai en wat tips om te bodysurfen.

Even na 16u hadden Arthur en mama het idee om voor iedereen eten te maken, en in plaats van het op de boot op te eten, als picnic naar het strand te brengen. Wij mochten in tussentijd ons verder amuseren. Een dik uur later stonden ze terug op t strand, met bakken vol “pap, wors en sous”. Mmmmmmmm.

Toen we een stranddag hadden voltooid en gegeten, begonnen de andere mensen binnen te druppelen. Wij zaten rond het kampvuur onszelf een beetje raar te voelen want we kenden niemand. Maar uiteindelijk veranderde dat. Mama “dwong” ons om een beetje socialer te zijn. Dan pas begonnen we spelletjes te spelen, zoals “vind de glowsticks”, “zoek Coco de Kaaiman” enzo.

 

Na een poosje kwamen we tot de ontdekking dat de Zuid Afrikaanse zeiler, Graham, een hele zak vol “flares” (vuurpijlen die je afsteekt in geval van nood, ze zijn zeer fel) bij had. En nog beter, de kinderen mochten meehelpen om ze aan te steken.

 

Speciaal voor middernacht had Graham “rocket flares” mee, dat zijn flares die hoog in de lucht gaan en dan met een parachutje terug afdalen. Heel cool!

 

Daarna bleven we nog een uur en een half. Er was net een nieuwe eigenaar op de plek waar het kampvuur gestookt werd. Hij was ook een zeiler en bracht dus een hoop tractacties naar de groep zeilers die zich daar verzameld hadden. Rumshooters voor de volwassenen en pizza voor de kids!

Rond 2u30 begon de plek wat leeg te lopen. Gelukkig konden we een rit naar de dinghy dock scoren achterop de golfcart van een Hawaiaan waar Arthur gedurende de avond mee aan de praat geraakt was. Daarna moesten we nog in het pikkedonker onze weg naar Exodus terugvinden die een eind verder geankerd was. We hadden een koplamp aan, maar dat hielp niet zo veel. Arthur bracht eerst mama en Gitane naar Exodus en kwam ons dan op sleeptouw nemen.

Zo kwam er een einde aan een fantastische, heel lange en heel leuke dag. Toen we op de boot aankwamen was iedereen redelijk uitgeput dus poetsten we onze tanden en doken vlug in bed.

De volgende dag was iedereen moe dus deden we het rustig aan, beetje uitslapen boekje lezen enzo. We vaarden terug naar de gewone ankerplek bij Isla Colon, want we moesten busticketjes kopen.

We brachten ook nog een bezoekje aan de sandbar, maar daar schiet tegenwoordig niet veel meer van over. De struikjes op Pelican Island zijn aan het groeien en het zit er keivol vogels, maar de zandstrook steekt met moeite boven water.

 

…and the Wizard

De voorlaatste dag van de vakantie besloten we om naar Old Banks te motoren om van daaruit naar Wizard beach te gaan. Dat is een strand aan de NNO kust van Bastimentos en het ligt ook naast Red Frog beach. Om daar te geraken moesten we volledig bepakt en gezakt (met onze vinnen enzo, ik kom er later nog op terug) een 25 minuten lange wandeling maken…

 

Er zijn geen wegen op Bastimentos, enkel wandelpaden, langs de huisjes, de velden en doorheen de jungle. Dus op die wandeling kan je heel wat zien, van koeien tot luiaards, apen, papegaaien, havikken en andere rare vogels. De wandelpaadjes worden ook lekker glibberig na veel regen, wat het alleen maar spannender maakt. De zichten waren ook de moeite dus uiteindelijk viel het wel mee.

 

Alleen kon Gitane niet zo goed mee “Ik heb kleine beentjes daarom moeten jullie trager stappen”. En om de 20 stappen kreiste ze dat we niet zo snel mochten stappen en moesten wachten op haar. Maar het lukte en toen we aankwamen zag het strand er zo uit. Redelijk ongerept dus en aanlokkelijke golven.

   

We hadden direct zin om te gaan bodysurfen. Maar daar kwam nog wat bij kijken want we moesten de vinnen die we mee hadden aandoen en dan moesten we zonder te vallen in de zee geraken. De golven zijn hier meestal sterk en nemen grote happen uit het strand. Er is dus een grote helling om tot aan het water te geraken en op bepaalde plekken sterke stroming.

 

Bij Yoren lukte het niet zo goed maar bij Arno en Arthur ging het goed. Dus vond Yoren het niet superleuk maar ook nog wel redelijk, die ging er na een poosje al uit om op te warmen.

 

Na het opwarmen keek hij vooral toe hoe mama, Arno en Gitane een zandkasteel aan het bouwen waren.

Jammer genoeg moesten we nog terug naar Old Banks dus de wandeling begon weer. Maar deze keer ging het naar mijn gevoel sneller.

En dat was onze dag Wizard beach.

Zo zat onze tijd in Bocas er weer op, maar we haalden er nog het maximum uit de laatste dag. We zeilden naar onze duikplek en gingen nog een voormiddagje duiken.

 

 

Dan terug naar de ankerplek, inpakken en klaarmaken voor de busreis terug…

Hamburgers en pizza

Deze keer aten we weer verrukkelijke dingen: De klassiekers pasta putanesca, pasta verde, linzen en chorizo, bonen, braaikip, curry kip, pizza en hamburgers. En enkele nieuwe dingen zoals chilli con carne wraps, kikkererwt curry met verse tumeric en gember, en pasta siciliana. Ook ons kerstmaal was speciaal namelijk Zuid-Afrikaanse potjiekos, een gerecht dat ergens in de blog al beschreven staat. De laatste avond aten we zelfgemaakte hamburgers, zeker 300g het stuk. Ze waren verrukkelijk, evenals de pizza’s, waar we elk 1 pizza mocht decoreren en we dus ongeveer 1 grote pizza per persoon opsmukkelden.

Maar dat was nog niet zo veel als de hamburgeravond, na de maaltijd konden we geen van al puf zeggen. Dat wil zeker iets zeggen want Yoren en Arthur eten normaal gezien echt veel.

 

 

Maar al bij al waren alle gerechten lekker.

En enkele foto’s van de reis terug naar Panama City (busstop, Albrook mall en Casco Viejo):

 

 

Conclusie

Deze vakantie was top: het dinghysurfen op nieuwjaar, het lekkere eten, de natte maar leuke kerst en de prachtige natuur van Panama. Was allemaal super, het enige minpuntje was de duur… VEEL TE KORT!!!!!