Op weg naar Skully’s
Een andere lange wandeling die we maakten was op Isla Colon, naar Skully’s. Arthur zette ons met de dinghy af vlakbij de 3R Mall. We vertrokken richting Bluff Beach. Het was een lekker warme dag. Met brandende zon en al. We liepen eerst via een kalme straat het dorp uit. De meeste huizen staan op stilten en zijn uit hout gebouwd, al dan niet in opgewekte kleurtjes geschilderd.
Eens het dorp uit vroegen we mama of we op het strand konden wandelen. En ja het mocht, dus we zetten de rest van de weg voort op het strand. Soms moesten we wel even terug naar de weg om dan naar het volgende stuk strand te geraken. Verderop in de baai waar we liepen lagen allemaal rare kleine zwarte zachte bolletjes en tussen die bolletjes lagen soms kleine stekkertjes. Volgens mama prikken die als glasvezels. De zwarte bolletjes kwamen aandrijven op de golven, dus dat leek ons minder prettig om in rond te zwemmen. We wandelden dan maar door over de stranden.
Skully’s ligt net voor Paunch Beach. Het is een gekende beach bar voor surfers en backpackers. Ze hebben een zwembad, en een leuk strand met hangmatten, hangbedden, enz. Eenmaal aangekomen bij Skullys waren we uitgedorst en dronken eerst een ijskoud blikje Ginger Ale. Zalig! Om daarna direct in de zee te gaan. Het was er lekker warm vanwege de ondiepe stenen poeltjes. Bij het snorkelen was niet al te veel te zien, maar dat kon het plezier niet bederven. Yoren ging er vrij snel uit omdat hij koud had (nog een beetje moe). Maar Arno bleef er veel langer in. Als iedereen uit het water was aten we een boterhammetje. Daarna speelden we verder in het water.
De terugweg liepen we langs de weg. Dit was heel tof want we zagen een kleine colibri die nectar van prachtige felgekleurde bloemen aan het zuigen was. Maar de colibri verdween jammer genoeg al heel snel achter de struik, voor we er een foto van konden nemen.
En dan werd het dezelfde lange weg terug met alle palmbomen maar dan zijn we niet op het zwartebolletjesstrand gaan wandelen. Een leuk weetje is dat je op de elektriciteitsdraden veel schoenen ziet hangen.
Kayaking
We gingen ook kayakken met Pepijn, naar de sandbar of wat wij noemen ‘pelican island’. Dat is eigenlijk gewoon een zandbank vlak naast de ankerplaats tussen Isla Colon en Isla Carenero. Op één stuk staan houten stokken waarop de pelikanen gaan rusten.
De volgende keer gingen we wat verder, naar het punt van Carenero, waar we wandelden en waar de surf breekt. Meestal wisselen we af: eerst Arno en Pepijn die peddelen in het gaan en Yoren en Pepijn die peddelen in het terugkeren. Peddelen is soms wel lastig als je nog niet in het juiste ritme zit.
De volgende keer gingen we nog wat verder, tot de punt van Bastimentos, dat was een flinke tocht en omdat we niet te laat wilden terugkeren gingen we niet aan land. Na een korte duik in het water keerden we terug.
We gingen ook eens kayakken zonder Yoren, naar Paunch Beach. Yoren had geen zin om mee te gaan. Eerst naar Pelican Island en dan naar Carenero Punt. Toen beslistten we om naar Isla Colon te gaan, richting Skully’s. Dat was een fikse tocht. Toen we daar toekwamen was de surfbreak nogal hevig, dus maakten we rechtsomkeer, terug naar marina Cay Carenero… De heenweg was ok, maar op de terugweg werden we achtervolgd door een onweer. Gitane was zoals gewoonlijk instructies aan het geven ‘peddel, peddel, één, twee, één, twee’ en hoe dichter de regen kwam: ‘Sneller Arno, sneller, de regen komt’. Maar als ze zelf eens moet peddelen zegt ze na 3 keer al onmiddellijk ‘mijn armpje doet pijn’ of ‘ mijn elleboog doet pijn’ terwijl ze naar schouder wijst. Gitane is zoals een commandeur van de roeiboot. Generaal Gitane. De golven werden groter en groter waardoor we soms voortgeduwd werden zoals op een surfboard. Eens de regen er was riep ze de hele tijd ‘I want to go back to my mom’, ‘Ik wil naar mama’, heel grappig. We konden maar 20m ver zien door de hevige regen, die gelukkig warm was. We surften de helft van de tijd, waardoor het echt wel een snelle terugrit was. En natuurlijk van zodra we terug waren was Gitane alweer aan het lachen en was ze alles vergeten.
