Hoe de trek begon…
Inpakken inpakken inpakken, dat is alles wat mama en Arthur deden de hele maand juli lang. Wij waren dan lekker aan het spelen en niksen bij papa. We kwamen thuis op onze woonboot Jeanine in een bijna lege kamer. Op ons stond te wachten: één doos vol speelgoed voor onderweg, één doos vol boeken, een stapeltje kleren die we moesten aanpassen om te zien welke we zouden meenemen.
Wij hielpen mee om de boot te leeg te maken en overbodige spullen naar het containerpark voor boten te brengen.
De langste rit…
Zaterdagochtend moesten we heel vroeg uit de veren. Het was niet leuk, maar we hadden geen keus, want in het weekend vertrekken namelijk heel wat reizigers. We passeerden Brussel zonder fileproblemen en om ongeveer 9u s’ochtends lieten we België achter ons!!! We zipten door Groot-Hertogdom-Luxemburg recht op de péage door Frankrijk tot aan de Zwitserse grens. Onze eerste avond en namiddag brachten we door op een camping in Basel. Pret verzekerd door het net iets te koude zwembad. Het trof dat er ook net een buurtfeest was en een speeltuintje. We werden verrast door de zeer plaatselijke carnavalsmuziek.
De volgende morgen stonden we opnieuw vroeg op. We ruimden onze tenten in recordtempo op en begonnen aan de rit door Zwitserland van noord naar zuid, tunnel na tunnel. Mooie bergen. Het was zondag en enkel de tankstationwinkels waren open. Alles was superduur dus we kochten alleen het noodzakelijke. In de namiddag kwamen we aan op de camping in Italië. Er was een groter zwembad maar geen plaatselijke carnavalsmuziek.
Volgende ochtend, zelfde tafereel… Die dag reden we van Bologna naar Bari, waar we de ferry zouden nemen. De oneindige olijfgaarden werden afgewisseld met wijngaarden. De temperatuur rond ons steeg met iedere kilometer die we verder naar het zuiden afzakten. Intussen hielden we ons bezig met zitten, liggen, slapen, naar buiten kijken, spelletjes spelen zoals Waterworld, Top Trumps roofdieren, …
We kwamen op tijd aan in Bari en mochten bijna niet mee op de ferry. Het was nogal chaotisch. De combi moest in de buik van de ferry en wij moesten uitstappen. Overal zaten mensen, op de stoelen, op opblaasmatrasjes, zelfs in tenten. Gelukkig mochten wij binnen slapen in het restaurant nadat we er gegeten hadden.
In de vroege uurtjes kwamen we aan in Igouminitsa, Griekenland, zo’n 324 km verder. We hadden nog 400km af te leggen tot Rafina, nabij Athene. Het was intussen Gitane’s verjaardag. We vierden haar vierde verjaardag op een strand in ongeveer 200 km van onze eindbestemming, met cake en kaarsjes. Toen we toekwamen in Rafina was het al 8u s’avonds, 19u Belgische tijd.
Op vakantie in Griekenland
In Griekenland is het altijd mooi weer, tussen de 28 en 34 graden. We bezochten bijna elke dag een ander strandje, maar de namen zijn te moeilijk om te onthouden. Soms met zand, met zand en stenen, prachtige keien met drie verschillende laagjes, zand rotsen en stenen, enkel rotsen. We kiezen ons strand afhankelijk van de wind en hoeveel zin we hebben om een beetje verder te rijden.
We zwemmen dus iedere dag en blijven meestal superlang in het water. We eten af en toe een ijsje of een gigantisch grote watermeloen. Het zeewater is heel helder en lekker warm, wat perfect is om te snorkelen en te vrijduiken. We kunnen al zeker 6m vrijduiken. Yoren denkt zelfs dat hij al tot 10m kan. Het zeewater is hier prachtig blauw, je kan er de bodem doorzien. En boven de zandplekken turquoise.
Arno schrikt soms van een rots onder water, en denkt dat het een haai is. In werkelijkheid is de grootste haai hier een ‘zorro’ (thresher of voshaai), een haai die niet vaak gezien wordt en een heel grote staartvin heeft. Hij kan een lichaam van 3m en staart van 3m hebben. Hij zwemt tussen de 5 en 18m, dus wij hebben hem nog niet gezien. Bij het snorkelen zagen we wel al veel kleine visjes: naaldvisjes, kardinaalvisjes, damselvisjes, lipvisjes, sardienen, anchovis, salema en een hoop zeegras, zeekomkommers, en een klein beetje sponsen en koraal. We zien heel veel zee-egels, dus opletten geblazen. Dit is een teken dat er geen papegaaivissen in de buurt zijn want zij eten graag zee-egels.
Het eerste strand waar we naartoe gingen was Arno’s favoriet, de main beach in Rafina. Er waren superveel golven. We sprongen samen over de golven met mama. Samen met Yoren deed hij ‘om-het-langst-zen’. Dus in kleermakerszit zo lang mogelijk blijven zitten tot je weggespoeld wordt door de golven. Wie het langst blijft zitten wint. Yoren won vaak. Ondersteboven gespoeld worden is cool!
Vlakbij ons huisje is er een klein strandje waar we al een paar keer naartoe gingen. Er is een stukje dat bijna gelijk een mini-zwembad is omdat het afgezet is door rotsen. Gitane kan daar spelen en leren zwemmen terwijl wij bodysurfen of in de golven spelen.
Als er weinig wind is blazen we al onze strandballen op en houden we een wedstrijdje watervolleybal.
Mama kocht voor Gitane en ons een grote opblaas krokodil in België. Daarmee probeerden we te bodysurfen. Maar de krokodil was te zacht en te groot. Onze armen konden bijna niet aan het water om te peddelen en we floepten eraf. Plons ondersteboven in het water. Vooral grappig voor wie keek.
De volgende dag kochten we een echte bodysurfplank. Het lukte al één keer om een volledig golf tot op het strand te surfen. Het lukte in het begin niet goed, totdat Arthur ons het trucje toonde om heel lang met één golf mee te surfen. Nu gaat het steeds beter, als er golven zijn tenminste.
We gingen naar Porto Rafti, en kochten een marine pictolife boekje in de duikwinkel zoals je hierboven al gemerkt hebt zodat we tenminste de namen van de vissen leren kennen. In Porto Rafti wou Arthur vrijduiken. Arthur dook al een tijd niet meer, want in België kan je niet vrijduiken, maar bij zijn eerste duik deed hij zonder probleem 27m! Wij vonden daar een fantastische snorkelplek. Alle toeristen zaten onder paraplu’s op een overbevolkt strand, waarvoor ze zelfs betaalden. Wij volgden een klein zandweggetje over een berg naar een rustiger stuk. Het leek eerder een 4×4 pad met de zee enkele meters lager angstwekkend dichtbij. Op het einde van de weg keerde Arthur onze combi om en leek het of we de zee zouden in kieperen. Toevallig stond daar ook een kapelletje. Yoren klom naar de top van de berg en stond daar naar ons te zwaaien. We klommen over de rotsen naar een plat stuk waar we ons installeerden met ons picknick-mat en snorkelgerief. Via een klein spelonk konden we de zee instappen ofwel af de rotsen springen. Raad eens wat wij het leukst vonden? Leuk was dat er verschillende inhammetjes waren, en dat de rotsen onmiddellijk het water indoken waardoor je niet ver hoefde te zwemmen om allerhande visjes te zien. We hadden een fles met bevroren water mee, ter verkoeling, natuurlijk wou iedereen gelijk drinken en moesten we wachten tot de zon haar werk deed. Yoren testte ook nog even zijn nieuwe wetsuit uit.
In de Ford Transit brachten we ook onze kayak mee uit België. Die gebruikten we voordien op onze zeilreis in Kroatië. De eerste paar dagen was er echter veel wind ofwel waren de stranden te rotsig dus konden we de kayak niet opblazen. Op het dichtste strand bij Athene, vlakbij de Alimos yachthaven bliezen we hem de eerste keer op. Wij gingen normaal eerst kayakken, maar door al dat gepomp en rondgerij in de auto hadden we te warm en doken eerst het verkoelende water in. Arthur en Mama vonden dat we te lang in het water bleven dus ze waren er eerst mee weg. Wij moesten nog even ons geduld uitoefenen, toen konden we eindelijk eens kayakken. We zijn wel niet zo heel ver gegaan, maar tot de hoek van de baai en dan terug naar het midden. Fijn aan kayakken is het gevoel van de open zee. Iets van, ik zit hier op het water, kan het aanraken en de bodem zien maar val er toch niet uit.
In Lutcha bouwden we een gigantisch zandfort. Gitane en mama waren begonnen dichtbij de vloedlijn, waar ook onze spullen lagen. Wij moesten hen dan maar redden door een grote zandmuur met dubbele versterkingsmuren te bouwen zodat de vloed onze strandspullen niet kon natmaken.
We bezochten de Tempel van Artemis. Het was zeer interessant, vooral het museum. Er stonden friesen en beelden van verschillende goden, kinderen, gewone mensen. Indrukwekkend dat dingen van zoveel eeuwen geleden al zo verfijnd waren en er al zoveel gebruiksvoorwerpen bestonden. Bijvoorbeeld de vering in een haarspeld. De site zelf konden we niet bezoeken.
We reden naar Cape Sounion, aan het einde van ons uitsteekseltje op de kaart, zo’n 60km verder, ofwel een uurtje bakken en braden in het blauw monster… Plan was om de tempel van Poseidon (de Griekse god van de zee) te bezoeken. Eindelijk waren we er, we moesten wel betalen om het indrukwekkendste oude gebouw met een werkelijk prachtig uitzicht te zien. De tempel bestaat uit witte marmeren zuilen en staat bovenop een bergje waarbij de rotsen 60m lager de zee induiken. Overal rond ons fantastisch helder blauw water, de wind die rond ons oren raast. Alles was omwald door een 4m hoge netjes gebouwde stenen muur, er was ook plaats voor een aantal handelaarshuisjes en een scheepswerf. We zouden dit graag gezien hebben in zijn gloriedagen.
Daarna zoals gewoonlijk lunch op het strand en dan tijd voor waterpret. Dit keer vonden we een beschermd strandje vol keitjes met enkele grote rotsen die boven het water uitstaken. We gingen samen met Arthur en mama op een lange snorkeltocht terwijl meme en Gitane op het strandje speelden. We zagen andere soorten vissen namelijk een painted comber, … Yoren bewees ook aan iedereen dat hij daadwerkelijk 10m diep kan duiken. Arthur wachtte hem op met de dieptemeter, dus het is nu een feit. Traktatie: ijsjes voor iedereen!
Samen met meme bezochten we ook de Acropolis. We moesten heel lang aanschuiven in de brandende zon, samen met heel veel andere toeristen. Maar eens we binnen waren was het wel mooi en interessant. Daarna bezochten we de Griekse en Romeinse marktplaats en het Panathenisch stadium.
Grieks eten
Een nieuw land leren kennen doe je niet alleen met je ogen, maar ook met je buik. Wat wij lekker vonden:
- Olijven bij de vleet
- Gevulde bladerdeegkoeken met geitenkaas, hesp en kaas, spinazie
- Souvlaki: Het is een Grieks gerecht met kip of varken, groenten, tzatziki, Griekse frieten en Grieks plat brood zoals dik pita brood. Lekker!
- Kippen zo groot als een kalkoen
- Griekse worst
- Calamares kan je gewoon in Lidl kopen, wel 4 verschillende soorten
- We kochten octopus en pekelden die zelf.
- Watermeloen, gigantisch groot, lekker sappig en vol smaak
- We maakten zelf Zuid-Afrikaanse braaiwors
Onze boot op het droge
Onze boot heet nu nog ‘Ariadne’. Het is een Gibsea 47. Ze ligt op het droge in Alimos, een van de grootste yachthavens. Onze boot bestaat momenteel uit stof, stof en nog eens stof, want er was een zandstorm. Maar daar zit wel degelijk een mooie boot onder. We moesten er wel op klimmen met de ladder natuurlijk.
