De Selvagem eilanden maken deel uit van Madeira, maar liggen 160 zeemijl weg van Madeira en 135 zeemijl weg van de Canarische eilanden. Het is een natuurreservaat waar enkel de natuurwachters verblijven.
Op de oversteek van Madeira naar de Selvagem eilanden waren er veel grote golven doordat de wind zo hard blies. Voor een lange tijd zagen we zoals op elke oversteek een poos alleen maar blauw. Na lang hopen zag Gitane uiteindelijk dolfijnen waarvan er maar eentje met onze boot aan het spelen was. We waren vooral boeken aan het lezen dus dat vormde een welkome afleiding. Omdat er zoveel wind was kon mama de fok moeilijk intrekken en stond ze gelijk vastgenageld met het rode touwtje in haar handen. Grappig om te zien. Door de woeste zee en de luwende wind dachten we de Selvagem eilanden niet te kunnen bezoeken omdat er maar een piepklein ankerplaatsje was. Maar we riepen de natuurwachters op op de radio. Ze zeiden dat de condities in de baai oké waren. Joepie!!! Op naar de eilanden.
Eenmaal aangekomen op de Selvagem eilanden zochten we een geschikt ankerplaatsje in de kleine baai. In vergelijking met de woeste open oceaan was het daar ongelooflijk kalm. Toen we klaar waren gingen we aan land. Gitane vertrok meteen op hagedissenjacht. Mama en Arthur deden alle papierwerk. We moesten ons toch nog verleggen, op zoek naar een piepklein zandplekje tussen alle rotsen. We probeerden, maar mistten, dus Arthur trok maar weer zijn vinnen aan om het anker onder water op de goede plek te gaan leggen.
De volgende morgen gingen we snorkelen rond de boot. We deden ons volledig duikpak aan. Het was de eerste keer dat we met een gewichtje mochten duiken. Yoren vond dit anders, omdat je iets makkelijker naar beneden kan maar een andere techniek moet gebruiken om naar boven te gaan. Ook Arno vond het leuk omdat het een ander gevoel geeft, maar vooral omdat hij anders niet naar beneden geraakt met zijn dik duikpak. We zagen veel vissen: gestreepte met grote ogen, kolsterten, … Er zaten daar ook grote krabben, zwarte met felrode scharen.
In de namiddag kregen we een rondleiding door de directrice van het natuurreservaat, Carolina, op Selvagem Grande. Het was een fikse maar mooie wandeltocht in het natuurreservaat.
We spotten vogels in elk holletje en onder elke opgehoopte steen. Het eiland is meest bekend voor de vogels, en meer specifiek de Cory Shearwater, waarvan er zo’n 30 000 daar komen broeden. Dat lijkt op een zeemeeuw, maar dan in het bruin en maakt een heel raar geluid. Als de jongen oud genoeg zijn verlaten ze het eiland, om 7 jaar later terug te keren om zelf een nest te maken. Nadien komen ze altijd naar hetzelfde nest terug. Omdat hier toch zelden bezoekers komen, mochten we één van de jongen vastpakken en strelen.
Onder sommige stenen vonden we gekko’s (ook uniek voor het eiland) en overal hagedissen.
Een heel speciaal eiland!