In de kerstvakantie gingen we op bezoek naar Bocas del Toro, Panama. Het was een actieve vakantie, met veel zeilen, snorkelen, en uitstapjes. De motor van Exodus was gerepareerd. We konden niet wachten om de verschillende eilanden van de Bocas del Toro archipelago te gaan verkennen. We hadden deze keer niet veel zin om elke dag iets te schrijven. Eén ding is zeker, het was een topvakantie was: veel avontuur en actie. Hier een paar foto’s en anekdotes om te tonen dat we ons goed amuseerden.
De eerste dag
Onze eerste dag zag er ongeveer zo uit: Toekomen in Panama City na 10 u vliegen, een race in de taxi om net de directe bus te missen, de express bus van 23u naar David, overstap naar lokale bus over de berg in het onweer waarbij onze buschauffeur besloot een auto te redden die door de vangrail reed en in de modder kwam vast te zitten. In Bocas gingen we direct naar Exodus en we hadden nog maar goed en wel ontbeten en ons zakken uitgeleegd toen we merkten dat onze buur veel te dicht bij ons was. Zij leken niet zinnes elders te ankeren, dus wij verlegden de boot. Dan gingen we naar t stad wat inkopen doen. En in de namiddag begon Yoren de onderkant van de boot te schrobben en klom hij ook nog eens in de mast om de montage van het staysail mogelijk te maken en de kapotte radarreflector naar beneden te halen. Daarmee was het tempo van de vakantie meteen gezet :-).
Redding op kerstdag
Hoog op ons verlanglijstje was een bezoek aan Zapatillas. Dat is Spaans voor teensletsen. Het betreft dus 2 onbewoonde eilandjes, deel van het Bastimentos Nationaal Park, die er als flipflops uitzien. Om daar te geraken moet je eerst rond Cayo Carenero en Isla Bastimentos. Op de zeiltocht van Bocas naar Bastimentos vingen we een Big Eye Kingfish. De ideale kerstavondmaaltijd!
Toen we dichterbij de Zapatillos kwamen zagen we grote onweerswolken over die eilandjes dus ankerden we eerst aan de zuidoosterse kant van Bastimentos, waar we meer beschermd lagen. We hadden zelfs nog tijd om te snorkelen.
Op kerstochtend vertrokken we richting Zapatillas. Onderweg maakten we een offer aan de zee om de weersgoden gunstig te stemmen. We sneden onze roeste ankerketting door die maar bleef slippen en zetten koers naar teenslets nr 1. We waren nog maar juist verankerd en werden verrast door een flare. Misplaatst kerstvuurwerk of reizigers in nood?
We klommen op Steve’s boot en gingen op ontdekking. Al gauw bleek dat het geen kerst vuurwerk was. De zee was heel ruw, zo ruw dat we zelfs niet overwogen om ons klein bootje dichtbij de kust te brengen. We knoopten vast aan een aanmeerboei en zwommen volle kracht vooruit naar het strand. Zonder waterfles en zonder strandspeeltjes. Daar troffen we een gekapseisde boot, hetzelfde type als de watertaxis, en 2 kerels die met man en macht de boot probeerden recht te krijgen terwijl elke grote golf met veel kracht meer water liet binnenstromen. Op het strand zaten 3 vrouwen en 3 kleine kindjes. En overal rond hen lagen koelerboxen en spullen om een fijne kerst mee te vieren. Het waren Fransen. We schoten meteen in actie om te proberen de boot te stabiliseren en met een touw aan 2 boomstronken vast te hangen. We probeerden er ook water uit te hosen, maar tevergeefs, de zee was te wild. We moesten wachten tot de grote golven gingen liggen.
Wij kregen de taak om de huilerige kindjes wat af te leiden en we maakten diepe putten met water voor hen om zich in af te koelen. Intussen hadden de volwassenen de terugrit naar Bocas georganiseerd met een van de toeristenbootjes. Ze wouden ons een hele zak vol kreeft kado doen voor de moeite. Maar daar wou Arthur niets van horen. Hoe lang duurt het nu om een braai op t strand te doen? Voor we het wisten hadden we elk een paar kreeftstaarten achter de kiezen, van chef Arthur en Jerome. Zo werd het toch nog een beetje feest voor hen.
Om 14u hielpen we de Fransen aan boord van hun lift en speelden we verder in de golven. S’avonds aten wij lekkere kerstkip (een gigantisch grote kip in een kruidig cocosnoot sausje).
