Van La Graciosa was het een mooie, kalme en vooral korte zeiltocht naar Lanzarote. Het was maar 20 zeemijl om naar de hoofdstad Arrecife te geraken. We gingen daar naar de marina omdat er in de hoofdstad een Decathlon was waar we een nieuwe kayak konden halen. De marina was spiksplinternieuw en had lekkere douches. Er was heel weinig volk. Blijkt dat het topseizoen hier samenvalt met de Cross Atlantic Rally, dus pas in oktober. We hadden een paar reparatiewerken op ons lijstje dus deden eerst de ronde van de scheepswinkels. Daarna volgde operatie kayak. We wandelden van de marina naar het stad maar vonden niet makkelijk de busstop. Uiteindelijk raadde één van de inwoners die wachtte op de bus ons aan een taxi te nemen. Dit is veel goedkoper. Dus we kropen met zijn allen in de taxi en lieten ons afzetten, kochten een kayak, en bestelden een taxi terug. Jammer genoeg hadden ze geen peddels, dus konden we de kayak nog niet opblazen.
Van daar was het nog eens 20 mijl naar Punto Papagaio. Dat is een heel gekend strand, maar wij zaten op het grotere stuk, waar veel meer plaats was. Er zaten ook naakte mensen. Bwak.
Wij gingen dan maar ofwel in het water spelen, snorkelen, zwemmen, zandkastelen bouwen of in onze mijn gaan werken. Dit was waar de zandduinen tegen de rotsen opgewaaid waren en waar je kon afglijden en lekker graven naar koud zand. Om naar de mijn geraken moest je keisnel lopen om je voeten niet te verbranden aan het witheet zand. Die kon je dan afkoelen door onder de stenen zand te pakken, of supersnel een gat te graven en daar je voeten in te steken. We vonden ook verkoeling in stroompjes koud zand dat snel naar beneden stroomt vanuit een schaduwplek.
We zwommen alleen terug naar de boot. Mama, Arthur en Gitane namen de dinghy. Zwemmen vanop het strand naar de boot gaat toch iets makkelijker als je je vinnen aandoet! Maar het geeft een goed gevoel het toch te kunnen.
Vissen rond de boot bracht niks op. Ze wouden niet bijten.
Om onze luilekker stranddag goed af te ronden hielden we een ribbetjesbraai (BBQ) op het strand. Het moment waar Arno als zo lang naar uitkeek! De avond ervoor keken we wanneer de mensen van het strand weggingen en wisten dus dat we tegen 20u het strand voor ons alleen zouden hebben. We hadden onze strandtent op voorhand neergezet om zeker een goed plaatsje te hebben en maakten pap en saus klaar aan boord en marineerden de ribbetjes. Arno stond op uitkijk en zag dat de tent omgeblazen werd. Geen tijd te verliezen dus! Alles snel inpakken en allen de dinghy in. Toen we aankwamen op het strand zagen we dat onze tent door een vriendelijke voorbijganger was dichtgeritst. Door onze haast hadden we geen hapjes mee. Het was dus moeizaam aftellen tot 19u30. We keken als hongerige hyena’s naar onze gasbraai. De millipap, saus en ribbetjes waren overheerlijk. MMM.
Na het braaien deden we de afwas!
Daarna sprongen we nog eens in het water. Het was al donker maar het water was nog warm (wel minder warm dan in de middag). Leuk om in het donker rond te zwemmen!
