Na lang wachten gingen we terug naar Griekenland. Frenchie vloog met ons mee. Aankomen in Griekenland in december was helemaal anders dan in de zomer. En anders dan in België, een beetje gelijk een omgekeerde wereld: binnen in het huis was het ijskoud, en buiten vrij aangenaam. Gelukkig konden we ons binnen een beetje opwarmen aan het haardvuur en bleven we toch maar enkele dagen in het koude huis.
We deden een trip naar Kalamata en bleven daar in een huisje tegen de bergwand dat we wel lekker konden opwarmen. Het huisje gaf zicht op de baai van Kalamata met zijn helder water. Van daar uit konden we de Peloponnesos verkennen.
We werden er verwelkomd door straatkatten, die vooral als we eten aan het maken waren kwamen smeken aan de deur.
Arno kreeg een nieuw duikpak en wou dat meteen gaan uittesten in de Kalamata baai. Yoren kon jammer genoeg niet zwemmen want hij zat vol vieze bacteriën. Ook al waren er mensen aan het zwemmen zonder duikpak ging Arno’s zwembeurt met veel gegil gepaard.
Naar Griekenland ga je natuurlijk voor het bezoeken van oude gebouwen. We zagen er weer een ganse hoop, maar eentje dat blijft plakken was Methoni. In Methoni stond een burcht en uitkijktoren van rond de 14de eeuw. Een bezoekje waard. Maar het leukst vonden we om op de stenen te kruipen en de oude kannonnen, zuilen, en lantaarnpalen te bekijken die nu gebruikt worden als meerpalen.
We bezochten een hoop stadjes rond Kalamata zoals Koroni, Kardamyli, Agios Nikolaos, en nog meer moeilijke namen. Op weg zagen we mooie bergen en dalen en bezochten torens en burchten.
Messinia is een oude Grieks-Romeinse stad, één van de best bewaarde steden uit de oudheid met allerhande zuilen, amfitheaters, een badhuis, olympisch stadium met gladiatorgangen en ruimtes voor leeuwen en wilde dieren, gymnasium, marktplaatsen, wandelgangen, tempels, een romeinse villa met mozaiekvloer, romeinse muur … Prachtig en ongelooflijk dat dit nu nog te bezichtigen is!
Het nieuwe jaar hebben we ingezet op Zuid-Afrikaanse wijze: met een braai! Steak, worst en lamskoteletjes. We zagen vuurwerk over de baai en bewonderden de vele lichtjes.
We keken al lang uit naar onze trip naar Sparta. In plaats van om te rijden via de autostrade namen we de korte route over de bergpassen. De zon scheen toch in de baai. Maar blijkbaar niet in de bergen! We vonden het bijzonder grappig dat een gebarsten waterpijp stalagtieten maakte aan de kant van de weg. Vijf minuten later begon het ook te sneeuwen, en we gingen hoger en hoger. Minder grappig was toen het blauw monster begon scheef te trekken. Platte band! Ons reservewiel zat vastgeroest onderaan de bus. Dus iemand moest helemaal naar beneden op zoek naar een mechanieker met de juiste sleutel. Daar stonden we dan, vast in de sneeuw. Na een tijd wachten werd het probleem opgelost en konden we naar Sparta. Helaas te laat om oud sparta te bezichtigen, behalve dan door de tralies. Maar we vonden troost in een heerlijke souvlaki!
En wat we s’avonds deden? Arno’s blind typen oefenen door een verhaal te verzinnen. Elk om beurt een zin dicteren. Het resultaat: Het verhaal van Kroky!