We zeilden naar Isla Saona op de genoa. Na 1u zeilen hadden we slechts 1mijl vooruitgang gemaakt omdat we te scherp tegen de wind aan het varen waren en dus de hele tijd moesten tacken. We besloten dan maar te motorzeilen langs de kust om beter vooruit te gaan. Yoren heeft zijn zeebenen nog niet gevonden en voelde zich na 20 min slapjes. Arno doet steeds hard zijn best om te helpen met touwen en op uitkijk staan.
Isla Saona is een mooi eiland, vooral bekend voor daguitstapjes. Vanaf 10u30 tot 15u30 trekt het een hele vloot van catamarans en speedboten met toeristen. De rest van de tijd is het er super stil.
Bij onze eerste verkenningstocht zagen we veel koraal liggen op het strand. Er is ook een plaats met veel kraampjes en stoelen voor de toeristen. We zagen er een palmboom die neer geveld was maar besloten had om verder te groeien.
Aan een van de lege stalletjes vonden we een set haaientanden. Er groeien ook amandels in het wild.
Er werd bbq klaargemaakt onder de afdakjes. Toen we iets wilden drinken kwamen we erachter dat de meeste drinkstalletjes gereserveerd zijn voor de dagjestoeristen die aankomen met de partycatamarans en speedboten. Drank en eten is inbegrepen. Gelukkig kregen we wel ergens een gratis drankje.
We maakten een lange wandeling langs het strand en door de kokospalmen.
De lege drinkkokosnoten voor de toeristen worden blijkbaar allemaal naar één plekje gebracht en vormen daar de vloerbedekking. We zagen duizenden slakken die de kokospalmen omhoog probeerden te kruipen en een paar speciale krabbetjes.
En zo groeit een kokospalm uit een kokosnoot!
Ons wandelpad zat ook vol met bijtgrage beestjes die het vooral op mama gemunt hadden.
We verkenden ook het rif vlakbij Saona eiland, we zagen enkele roggen, koraal, en tropische visjes. De snorkeltrip kwam echter snel tot een einde toen we doorhadden dat er superveel mini-kwalletjes zwommen tussen de drijvende grassprietjes. Doorzichtige dingetjes van nog geen centimeter groot, maar die je dus wel kunnen netelen. Yoren zag er enkele grote doorzichtige met lichtjes die door hun lichaam stromen die Arno en mama staken. Vliegensvlug terug naar de dinghy!!!
Arthur zat aan de andere kant, waar een dieper rif was. Hij zag een mega barracuda, maar mistte hem net. Hij had enkel zijn klein geweer bij, zijn handschoenen bleven door alle andere spullen die meemoesten, achter op de Exodus, en hij zat op het einde van zijn duik en was dus bijna buiten adem. We troosten ons ermee dat de barracuda waarschijnlijk toch een worminfectie (ciguateira) had.
Nadat bijna alle toeristen verdwenen waren, gingen we terug naar land, om te spelen op strand.
Alsof mama nog niet genoeg gestoken was door muggen en getingeld door kwallen, besloten ook de zandvlooien haar aan te vallen. De rest van de week liepen we met een gespikkelde mama rond!
De cocosnoot uitdaging
We hadden een cocosnoot gekocht in Santo Domingo, Arthur hielp ze openmaken, en toen kwam het moment waar we allemaal naar uitkeken. 3 strootjes in de gaatjes en slurpen maar… maar de eerste slokken proefden afschuwelijk! Gitane spuwde het meteen uit en wij dachten, ‘wat is er mis’? Wij dronken voort maar vroegen toch maar mama’s mening. Blijkt dat de cocosnoot rot was. We klakten m open en zagen oranje schimmel vlekken op het vruchtvlees. Bwak…
Maar onze cocosnoot drang was nog niet over. Op onze wandeling zocht Arno de hele tijd naar een volle cocosnoot en vond er eentje die er nog ok uit zag. Ze zat nog volledig in haar kask. Op de boot werden zaag en hamer bovengehaald en gingen we aan de slag. We zaagden echter in de verkeerde richting (middendoor in plaats van van kruin naar onderkant) en kregen de kask dus niet open.
De volgende dag slaagden Gitane en Arno er in om elk een jonge joekel cocosnoot te scoren van 2 lokale gasten dus gooiden we de oude maar overboord. De jonge cocosnoot is om te drinken, niet om te eten, want het vruchtvlees is nog niet gevormd. We hadden ons aan cocosmelk verwacht. Maar eigenlijk proefde het vrij waterachtig. Arno vond wel een perfect recept voor waterijsjes: 1/3 cocoswater en 2/3 fruitsap!
Braai op het strand
Op Saona vonden we ook een geschikt plekje om onze queen mackerel te braaien. Maar eerst een beetje spelen op het strand met de krabben en naar de visjes kijken die rondzwommen in het zeegras.
En ja, de braaiplek was waar de bijtgrage beestjes zaten, dus moest mama zich helemaal inpakken met lange kleren. Arno en Gitane zochten aanmaakhout terwijl Yoren hielp om het vuur aan te steken.
Arthur had een speciale marinade gemaakt voor de vis. Super zacht en super lekker!