Dominikus
Van Isla Saona vaarden we door naar Dominikus en ankerden daar dichtbij het strand en de pier. Wij zijn nu telkens van ankerdienst. Dat wil zeggen dat als het anker gelicht wordt wij tonen in welke richting de ankerketting ligt zodat Arthur kan bijsturen terwijl mama het anker ophaalt. Als we ankeren zoeken we mee naar een goed zandplekje, geven wij opnieuw de richting aan en vragen hoeveel meter ketting er uit moet. Als het anker neerligt, doen we ons masker en vinnen aan en gaan kijken op het goed ligt.
Dominikus is een dorpje niet ver van Bayahibe, met heel veel hotels aan het strand. Het hele strand is opgedeeld in stukjes, elk met strandstoelen met blauwe, rode, gele of groene handdoeken en de toeristen dragen armbandjes in hetzelfde kleur. Er staat ook een namaak vuurtorentje met bar in. Om naar de winkel te geraken moesten we het hele domein van één van de grootste hotels rondlopen. We mochten hun paadjes niet gebruiken om recht naar de winkel te stappen. We zagen dus ook alle winkeltjes en stalletjes die plaatsjes op party catamarans verkopen.
Op het strand deed Arno een paar oudere dames opschrikken door drifthout of dode te spelen, waarbij hij zich helemaal slap houdt en zichzelf laat aanspoelen door de golven. We moesten ook springbord zijn voor Gitane.
Vlakbij onze ankerplek was een duikplek. We gingen er snorkelen en zagen veel kanonnen liggen op de zeebodem.
We moesten wel uitkijken voor de boten met duikers. Mama had een boei mee aan een touwtje aan haar been zodat iedereen ons goed kon zien.
De volgende dag gingen we naar het strand met de kayak. Dat was niet zo gemakkelijk omdat er nogal veel wind zat en we weer even moesten oefenen vooraleer we goed vooruit gingen. Links links rechts link links, je kent het wel.
Isla Catalina
De volgende stop was Isla Catalina, maar op weg daarnaartoe stopten we nog even aan de pinnacle om te kijken of we nog een vis konden schieten. Ankeren met Exodus bleek niet zo simpel, omdat er maar een klein stukje is dat enkel zand is en de rest vooral stenen en koralen. Daar wil je dus zeker niet op ankeren!
We moesten dus een paar keer op en neer varen vooraleer we het juiste plekje vonden. We gingen terug mee in het water, maar zagen niet zoveel omdat het er vrij diep is. Arthur vertelde ons dat er geen stroming was die dag, dus dat het zinloos was om naar roofvissen/ gamefish te zoeken. We klommen dan terug aan boord en zetten koers naar Catalina.
Isla Catalina is de tweede plek waar al de partycatamarans op daguitstap gaan. Op het strand kan je duidelijk de stukken zien die gereserveerd zijn voor de verschillende partycatamarans.
Tussen de twee verschillende delen in kan je heel veel plastiek rommel zien. Het is zo jammer om te zien dat mensen 45 à 60 USD per persoon betalen voor een trip naar een tropisch eiland om dan te lui te zijn hun eigen bekertjes, lege flessen, en zonnecrème in de vuilbak te gooien…
Maar er zijn natuurlijk veel mooie stukjes en net als bij Saona heb je de plek voor jezelf voor 10u30 en na 15u30.
Het strand is niet makkelijk bereikbaar van onze ankerplek want er ligt rif voor het strand. We moesten dus een eindje omvaren met dinghy, vooral omdat de zee een beetje onstuimig was. Bij het snorkelen vanaf het strand viel niet danig veel te zien. Maar het blijft natuurlijk mooi helder water dat altijd lekker warm is.
We hebben opnieuw gans het strand afgewandeld.
Op het einde van het strand zijn ze volledig uitgerust om een grote cruiseliner (zie witte vlek achter het eiland) te ontvangen: witte tenten over rijen en rijen tafels en bergen stoelen.
De toegang tot het strand daar is wel veel makkelijker, dus we verhuisden Exodus naar daar. Vlakbij ons nieuw ankerplekje lag ook mooi en ondiep koraalrif. Eerst volgden we een pad van zeesterren naar een klein drijvend platform. We sprongen er een paar keer af en daarna gingen we samen met mama snorkelen. Voor ons was dit zowat de beste snorkelplek omdat het niet zo diep was en je dus heel makkelijk allerlei vissen van dichtbij kon zien. Op het rif zagen we eigenlijk veel scholen vissen die toeristen gewend waren. De vissen waren hier dus niet schuw en dat was ook leuk. Er waren parrotfish, trumpetfish, kleinere tropische visjes, doctor fish.
Door al die vissen van dichtbij te zien had Arno zin gekregen om er een paar te vangen. Wat visdraad winden rond een takje en een klein vishaakje, dat kan best werken! Met brood hapten ze niet toe. Maar gelukkig hadden we nog de drinkcocosnoot. Mama had getoond hoe we daar het onrijp vruchtvlees uit kunnen halen. Dat is een wit papperig soort ding. Dat bleef goed plakken. De vissen keken er maar een beetje naar. Misschien wat dichter bij de bodem proberen? En ja, inderdaad! Arno had beet. Maar toen hij de lijn ophaalde zag hij dat hij een schol gevangen had. Tja, dat was waarschijnlijk niet de slimste van alle vissen… Zou dat zijn omdat die vis letterlijk en figuurlijk een platte kop heeft?!
Op Isla Catalina is ook een natuurreservaat.
Op onze wandeling zagen we konijnen en allerhande bomen en cactussen, maar het interessantste waren de verschillende soorten hagedissen en gekko’s. Over de hagedissen gesproken daarvan waren er echt megaveel soorten zoals eentje met een krulstaart of met een megalange staart in een felle kleur.
Isla Catalina is ook thuis voor minstens 4 kalkoen gieren. Van onderaf gezien vallen de zwarte buik en witte vleugeltippen op, alsook de rode kop, en de koninklijke manier waarop de grote vogels door de lucht vliegen. De bovenkant van de vleugels en lijf zijn een vaal bruin. Deze grote beesten leven van wegterende lijken van andere beesten, het zijn echte aasgieren.
En hier, een cactusje:
