Het leven in de marina

Het is één van de eerste keren dat we zolang in de marina liggen. Het was vervelend dat we niet konden rondzeilen en de verschillende eilanden met de boot verkennen, zoals we gewoon zijn. Maar in de marina liggen heeft ook zijn voordelen en we hebben ons goed kunnen bezighouden en plezier maken.

Motor uithalen

Net voordat we toekwamen wou Exodus niet meer starten. Arthur kuiste de hele motor en werkte samen met Steve, een andere zeilende Zuid-Afrikaan, aan de motor maar het probleem was nog niet opgelost. Ergens verloor de motor druk waardoor hij niet meer wou starten. De motor moest er dus uit, en zou op een panga (lokale boot) gezet worden om naar de workshop te brengen op het vasteland.

Om onze zware motor uit de boot te kunnen halen leenden we eerst de cable puller van Cammy & TC, onze achterburen op de catamaran Nazuna. Deze wordt aan de mastboom vastgemaakt, omhoog getrokken en dan uitgezwaaid over de railing. We maakten eerst het motor blok volledig los en probeerden te heisen om dan tot de ontdekking te komen dat er te weinig plek was onder de mast. We probeerden een andere rigging maar die lukte ook niet want de staalkabel op de cable puller was te kort.

De volgende dag deed Arno het dan maar alleen.

Of toch niet… Het was een beetje meer ingewikkeld dan dat. De volgende dag konden we een nieuwe poging ondernemen met de mastblok van Steve en deze keer lukte het wel.

We hadden wel alle handen aan boord nodig om te helpen. 3 vanonder om de motor zachtjes los te krijgen en keihard de juiste richting uit te duwen. 3 vanboven om te trekken en begeleiden. Even rusten in de deuropening, mastblok aanpassen en dan naar het midden van het dek, naar omhoog en uitzwaaien over boord.

De motor kwam veilig op de panga terecht, werd ingespalkt met stukken hout, en afgedekt met plastiek en de volgende dag ging Arthur ermee naar de workshop in Almirante. Daar moet hij opengemaakt worden en alles opgemeten om de reservestukken te bestellen.

Regen regen en nog eens regen

Hier in Panama regent het nogal veel in het regenseizoen, en vooral in juli als wij er zijn. Dan heb je dit jaar ook nog het la Nina effect. Dit wil zeggen dat er extreem veel regen valt aan de Atlantische kant. Dat maakt het er ook niet beter op. Dus dan moeten we soms het grootste deel van de dag binnen zitten L. Gelukkig is het hier wel altijd warm (boven de 30 graden). Als het zo’n regendag is dan lezen we veel. Dat is een goede oefening voor Arno die met Percy Jackson aan het afrekenen is. Yoren verorberde naast een stapeltje nederlandse boeken ook Mosquito Coast in het Engels en zette een deuk in The girl with the dragon tattoo. We spelen af en toe een spelletje (valse motten, stratego, wie is het, kruiswoord, …). We maken tekeningen. Soms kijken we zelfs een film want hier een marina is een bibliotheek waar je ook films kan ontlenen.

We haalden ook onze oude lego boven en bouwden het ridderkasteel voor Gitane.

Het is wel wat te krap in de boot om de hele tijd binnen te zitten omdat we met 6 zijn. Dan hopen we op een gaatje in het weer om efjes naar buiten te kunnen.

Eenmaal buiten springen we vlug in het water (dat blijft toch steeds boven de 26 graden), gaan we surfen (regen of geen regen, nat word je toch!), maken we een wandeling, wandelen we naar t dichtste strand of gaan we naar het dorp.

Workshop BeyBlading

Op de Leefschool waren de beyblades populair toen we kleuters waren, en die kwamen terug in vorig jaar. Arno vond er niet beter op dan door onze oude collectie te gaan en zijn beste blades op te poetsen. We hadden echter een groot probleem. We hadden maar één trektouwtje waardoor we niet met twee of drie konden beybladen. Alle andere trektouwtjes waren verdwenen of opgeknabbeld door kleine scherpe en grote verstrooide tandjes. Dus moest Arno een oplossing vinden. Zoeken en proberen, iedere dag een beetje. De beste oplossing was een visdraad treksysteem te maken dat vastgebonden zit binnen in het opwindbakje. Dus konden we uiteindelijk beybladen met zijn 3. Nu kan Gitane ook al ‘Let it rip!’

Zwemmen

Eén van onze favoriete activiteiten was zwemmen in de marina. In het tropisch klimaat groeit en bloeit er vanalles onder water en valt er dus best wel wat te zien tussen de houten pilaren van de marinasteigers. Zo zagen we 7 lion fish, 1 porcupine puffer fish, een ray, en een boel snappers op één dag. Er wonen 3 verschillende porcupine puffer fish in de marina en die grote vissen met hun schattige ogen kan je vaak vanaf de boot voorbij zien zwemmen. Op de pilaren groeien koralen, oranje en paarse, en sponsen in verschillende kleuren. Er zitten ook zee-egels met superlange stekkers. Af en toe zie je een zeester die probeert op een paal te kruipen. Je ziet ook soms needlefish aan de oppervlakte. Hier hebben die fluo-strepen.

Natuurlijk springen we ook gewoon graag in het water, vanop de boot, of vanop de steiger. We doen dan allerhande kunstjes. Recht naar beneden, met een grote aanloop, een gigantisch bommetje.

Arno heeft ook een plastieken beker opgedoken en een hoop wasspelden.

Leuk was ook om een duikwedstrijd te houden. Arthur en mama gaven punten voor de beste duik. Je moet je lichaam perfect houden om dan met zo weinig mogelijk gespletter door het water te klieven. Gitane is gewonnen met 0 op 5. Ze hield haar handjes perfect klaar voor de sprong in de lucht maar landt dan plat op haar buik in het water. Dat ziet er heel grappig uit!

Vissen

Arno is ook een paar keer gaan vissen in de marina. Op één dag ving hij 5 snappers en bijna een calamari. De overschotjes van crayfish gebruiken als aas werkte het best om de vissen te vangen.

Een andere goede techniek was om het afwaswater weg te gieten en tegelijkertijd een haak met een stukje brood in het water te houden.

Memorabele maaltijden

Gitane heeft een vriendje in de marina dat Igor noemt. Hij is van Brazilië en woont al 5 jaar op een zeilboot, Allegro. Voor zijn 8^ste verjaardag was er een pizza avond. Een andere zeilende Braziliaan maakte het deeg. Wij mochten nog wat helpen kneden en de pizza’s met lekkere dingen bedekken. Een heel geslaagde avond!

Een week later vierden we ook Gitane’s verjaardag. We maakten samen een gigantische cake die we met iedereen in de marina deelden. Maar eerst braaiden we worst en maakten we worst broden met de Brazilianen. Daarna gingen we zwemmen op de zandbank.

Naar goede gewoonte deden we één keer per week braai. Dat is altijd heerlijk. Ribbetjes, Arno’s favoriet, zijn hier moeilijk te vinden en zijn gigantisch duur, maar ze hebben hier wel lekkere kip, worst, chops, en hamburgers.

Voor we aankwamen kochten Arthur en mama negen langostas. Die werden levend gestoomd en snel ingevroren tot onze komst.

Daarmee maakte Arthur een overheerlijke Crayfish paella! En ter voorbereiding mochten we de kleine stukjes van poten enzo uitzuigen en opeten. Mmmmmmmmmmmm!

Ons zelfgebakken brood en onze pudding waren ook lekker.

Andere topmaaltijden waren Chilli con carne en Pasta putanesca. Samen eten is altijd een plezier…

Marina Cay Carenero

Het voordeel van in de marina te liggen is dat je s’avonds telkens een warme douche kan nemen. Je kan snel van boord, zonder de kayak of de dinghy te moeten gebruiken. We leerden er Igor kennen, met wie we dikwijls speelden. Bij het marina kantoor was ook gratis internet en konden we met onze vrienden en familie praten wanneer we zin hadden.

Het was ook leuk om de verhalen van de andere zeilers te horen tijdens de ‘happy hour’. Iedere avond om 17u komen de zeilers samen om te praten. Ieder brengt zijn eigen drankje mee. Er waren 3 solo zeilers in de marina, allemaal ouder dan 60 en al vele jaren aan het rondzeilen. Zij komen hier liggen tijdens het hurricane season, omdat er in Panama geen orkanen en tornados zijn.

Bij de happy hour zitten ook super veel gekko’s. Gekko’s eten graag chitra’s dus wij vingen er een paar en zetten ze op Exodus. Bye Bye vervelende beestjes!