Zapatillas bleef onstuimig dus we zetten koers naar kalmer oorden. Op de kaart zagen we Bluefields, Bahia Azul, een uitsteeksel van het vasteland dat een grote baai vormt en dus bescherming zou bieden tegen de wind en grote golven. Tiger Rock, een gekende duikplaats, is er in de buurt. We ankerden dichtbij Punto Allegro en gingen de baai verkennen met de kleine boot.
We kwamen er een aantal indianen tegen, allemaal van de Dounca familie. Grootmoeder Aora had Jamaicaanse Roots en verwelkomde ons in het Engels. Dochter, schoondochter, neven en nichtjes deden hetzelfde in het Spaans. De zoon nodigde ons uit naar de waterval op hun finca/ Boerderijland
De lokale mensen zijn heel vriendelijk en komen met hun houten kayaks bananen of kreeft te koop of te ruil aanbieden. Of ze komen gewoon hallo zeggen en een praatje slaan. Dus we zijn op verschillende plaatsen gaan snorkelen. We vonden 3 verschillende plaatsen die de moeite waard waren om te snorkelen. We moesten soms wel een beetje zoeken om het beste koraalrif te vinden. Er valt altijd wel iets te zien, maar soms zit je rond een paar koraalkopjes te zwemmen terwijl er een paar meter verder een gigantisch reef met honderd verschillend koralen en evenzoveel beestjes te zien is. De voorlaatste plek was het best. Het was leuk (meer relax) om niet op watertaxi’s te hoeven letten. We waren ver weg van de populaire routes en de paar lokale boten die we zagen vliegen niet over het water zoals een zot.
Maar waar we over gingen vertellen, de waterval van de Dounca familie. We gingen met onze kleine boot naar het dorpje van de indianen waar onze gidsen al stonden te wachten. De indianen stelden voor om met onze boot te gaan aangezien die minder diepgang heeft. Ze lieten ons naar de mangroves varen en toonden ons een nauwe ingang. Ons bootje ploeterde zijn weg tussen de hoge bomen en de doorgang werd nauwer en nauwer en ondieper. De weg naar de waterval leidde doorheen moerassige stukjes en jungle.
Op een bepaald moment moest de motor af en gekanteld worden en gingen we al roeiend verder tussen de overhangende takken. Intussen gaf Dounca uitleg over de bomen en planten. Helaas in het spaans, dus we moesten betrouwen op mama’s beperkte kennis om voor ons te vertalen. We meerden aan en zetten de rest van de weg te voet voort.
Dounca wandelde voor en toonde ons de planten en dieren, liet ons luisteren naar de vogels en kikkers. Jammer genoeg zagen we geen luiaarden. Na even stappen door de wilde bananen en cacaobomen kwamen we bij de “watervallentrapen (Arno)”. Het laagste stuk was een poel, 2m hoger was een plateau, en nog eens 2m hoger liep de kleine waterweg verder tussen de jungle door. Eerst bewonderden we de flora rondom de waterval, metershoge bomen, alles volbezet met plantjes, grote en kleine. Na een minuutje of vijf besloten we om de gidsen na te doen, in het water springen. Nogmaals vijf minuten later dierf Arno pas in het water, we hebben het hier op een waterval van tweeënhalf meter. Yoren sprong hem direct achterna. Het water was lekker fris! Gitane sprong van de zijkant van de poel in het water. Arno heeft Gitane op slinkse wijze in het water getrokken Gitane wou hem zelfs helpen. Het was over met Gitane’s pret.
Na genoeg gespeeld en gezwommen te hebben, wandelden we terug naar de kleine boot, klaar voor onze rit terug door de hoge bomen en mangroves. We zetten onze gidsen af en dronken een frisdrankje van de kleine winkel van de Douncas. Ze toonden ons een schildpadje en wouden het ons cadeau doen, maar mama bedankte vriendelijk. Een zoetwater schildpad op een zoutwater boot leek geen goede combinatie. Voldaan gingen we terug naar de boot.
Leuk weetje: Toen we twee dagen later met de kleine boot naar Zapatilla 1 gingen spotte Arno een gigantische spin. Gitane’s kreet sneed door been en merg. Wanneer de spin links zat schoof iedereen naar rechts. We probeerden de spin met een roeispaan overboord te ejecteren. Omdat Yoren niet zeker was of de spin er al van was gevallen spatte hij wat water op de randen. En inderdaad, hij zag een pootje uitsteken! Hij pakte een teenslets en sloeg ermee op de spin. Nu was die wel dood. We zagen hem wegdrijven.