Van Funchal was het een korte zeiltocht naar Camara de Lobos. We hoorden later dat het die naam kreeg door de zeehonden-kolonie die er vroeger woonde.
Net buiten Camara de Lobos vonden we een mooi ankerplaatsje in een baai met een rotswand van wel zeker 100 meter hoog waar watervalletjes naar beneden klaterden. Maar voor we in het water mochten moesten we het anker goedleggen. Omdat de ondergrond zeer rotsig was moest Arthur het water in om het anker vast te leggen. Van zodra het anker goed lag mochten we snorkelen, naar beneden duiken, en zwemmen rond de boot. Er viel wel wat te zien.
We zwommen ook naar land om op de rotsen te klauteren. Later waren we ook aan het vissen. Maar we hebben jammer genoeg geen vis gevangen.
De volgende morgen zijn we het strandje gaan verkennen en heeft Arno een wilde varkenskop gevonden en nog veel veel meer halve schoenen. We gingen ook de hangmat op op de boot, maar dat schommelde net iets te veel om comfortabel te zijn. Terwijl we de hangmat omhoog hingen deden we een vreemde ontdekking: een gedroogde calamari! Die moet aan boord gesprongen zijn in één van de grote golven bij de overtocht van Portugal naar Madeira.
In de vooravond zagen we plots een schaduw van een heks op de berg. Nee, het was niet Voldemort of Dart Vader maar een man/vrouw die een bundel hout op het hoofd droeg. Die klom gewoon van de top van de berg via een nauw, stijl paadje naar een klein plateautje eronder om zijn plantjes te verbouwen. Dat moet een sterke taaie mens zijn!
We keken s’ avonds allen samen naar een fantastische film genaamd CAPTAIN FANTASTIC . Het ging over een familie die in het wilde leefde en van alles meemaakten.
Vanuit Camara de Lobos vertrokken we naar de Selvagem eilanden. Ons bezoek aan Madeira viel heel goed mee. Met al zijn natuurpracht, zijn mild klimaat, en al zijn verrassingen om iedere hoek is dat een plaats waar we nog zouden willen wonen.